Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς ὅτι καλὸν




25.     « Κα εδεν Θες τι καλν»:  η δημιουργία του κόσμου


Στο μάθημα των θρησκευτικών δεν ψάχνουμε επιστημονικές απαντήσεις για το πώς δημιουργήθηκε και εξελίχτηκε το σύμπαν. Αυτές θα μας τι δώσει η σύγχρονη επιστήμη μέσα από άλλα μαθήματα (Βιολογία, Γεωγραφία, Χημεία ).   Προσπαθούμε να καταλάβουμε μέσα από τα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης το ποιος δημιούργησε τον κόσμο και τη ζωή και για ποιο λόγο.
        Σήμερα δεν υπάρχει διαμάχη μεταξύ των ανθρώπων που αρνούνταν τη θέση της βίβλου και των ανθρώπων που αρνούνταν τις θεωρίες της επιστήμης σχετικά με τη δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου. Για τους περισσότερους πλέον είναι ξεκάθαρο:   ο σκοπός της επιστήμης είναι να ερευνά με επιστημονικούς τρόπους το σύμπαν και να διατυπώνει απόψεις για το πώς δημιουργήθηκε και εξελίχθηκε.
          Από την άλλη ο σκοπός της Παλαιάς Διαθήκης, από τότε που γράφτηκε  έως και σήμερα, είναι να εκφράζει στα κείμενά της με  σύμβολα και παραστατικές εικόνες την πίστη ότι ο Θεός έδωσε στα πάντα τη ζωή και δε σταματάει να τη φροντίζει διαρκώς .
          Και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό: Όλα δημιουργήθηκαν από το θεό καλά και τέλεια. Έτσι ανατρέπεται η θεωρία του ειδωλολατρικού κόσμου ότι ο Θεός είναι ο δημιουργός του κακού μαζί με το καλό.
           Κάθε  «μέρα»  της δημιουργίας  δεν είναι ένα εικοσιτετράωρο αλλά μια χρονική περίοδος που μπορεί να διήρκησε από ένα δευτερόλεπτο μέχρι  χιλιάδες χρόνια.
 

26. « Ποιήσωμεν νθρωπον κατ’ εκόνα μετέραν κα καθ’ μοίωσιν»:
Η δημιουργία του ανθρώπου

          Ας δημιουργήσουμε τον άνθρωπο:  α) Ο πληθυντικός  αριθμός υπονοεί τα άλλα δύο πρόσωπα της Αγίας  Τριάδος. β) Ενώ όλα τα άλλα δημιουργήματα γίνονται με την εντολή το λόγο του Θεού (είπε ο Θεός, έκανε ο Θεός ), η δημιουργία του ανθρώπου γίνεται με την προσωπική ενασχόληση του τριαδικού Θεού και αυτό είναι δείγμα της ιδιαίτερης αγάπης του για τον άνθρωπο.
         Σύμφωνα με την εικόνα τη δική μας: Με τη λέξη εικόνα εννοεί τα χαρίσματα που έχει ο άνθρωπος τα οποία τον κάνουν να διαφέρει από τα ζώα και να συγγενεύει με τον Θεό: λόγος, λογικό, σκέψη, φαντασία, δημιουργικότητα ελευθερία αυτεξούσιο»).
        Έτσι που να μπορεί να μας μοιάσει:  Τα χαρίσματα που του δόθηκαν κατά τη δημιουργία του, πρέπει να τα καλλιεργήσει ώστε να γίνει τέλειος άγιος και έτσι σχετιστεί, να μοιάσει στο θεό όσο γίνεται περισσότερο.
       Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από το χώμα της γης: Το  σώμα του ανθρώπου είναι πλασμένο από στοιχεία της φύσης μέσα στην οποία ζει.
     Και φύσηξε στο πρόσωπό του πνοή ζωής: Η ζωή είναι δώρο του Θεού.
        Ο Θεός έβαλε τον άνθρωπο στον κήπο τη Εδέμ για να τον καλλιεργεί και να τον προσέχει:
Ο άνθρωπος ορίζεται διαχειριστής του κόσμου, φροντιστής και συνεργάτης του Θεού.
      Με την πλευρά που πήρε από τον Αδάμ ο Κύριος ο Θεό έκανε την γυναίκα: Ο άνδρας και η γυναίκα  πλάθονται ισότιμοι για να ζήσουν ως σύντροφοι και συνεργάτες.
      Ο Κύριος έφερε όλα τα ζώα του αγρού … για να δει πώς θα τα ονομάσει: Ο άνθρωπος γνωρίζει καλά τα ζώα, τον φυσικό κόσμο. Έχει αρμονικές σχέσεις με  Θεό, το συνάνθρωπο και τον κόσμο.

27.  «δμ πο ε
Ο άνθρωπος απομακρύνεται από το Θεό

«Απ’ όλα τα δέντρα του κήπου μπορείς να τρως. Από το δέντρο όμως της γνώσης του καλού και του κακού να μη φας. Γιατί την ίδια μέρα που θα φας απ’ αυτό εξάπαντος θα γίνεις θνητός» : Ο Θεός δείχνει στον άνθρωπο ότι είναι ελεύθερος αλλά με όρια και του γνωρίζει τις συνέπειες των επιλογών του.
        «Αλήθεια είπε ο Θεός να μη φάτε από κανένα δέντρο του κήπου;» Ο διάβολος  (το φίδι ) χρησιμοποιεί την υπερβολή για να έχει έτοιμη την απάντηση η Εύα και έτσι να της   πιάσει κουβέντα.
          «Όχι  βέβαια! Δε θα γίνετε θνητοί. Όμως ο Θεός ξέρει ότι… θα ανοιχτούν τα μάτια σας και θα γίνετε σαν θεοί και θα γνωρίζεται το καλό από το κακό».  Με αυτόν τον τρόπο το φίδι παρουσιάζει το Θεό ως ψεύτη, ( ότι δεν είναι άξιος εμπιστοσύνης) και προτείνει στην Εύα την παρακοή με στόχο να γίνει « σαν θεός» την   ι σ ο θ ε ί α   όπως λέγεται.       
          «Αδάμ που ει»: Ο Θεός δίνει μια ευκαιρία στον άνθρωπο να μετανοήσει.
          «Η γυναίκα που μου έδωσες εκείνη μου πρόσφερε καρπό και έφαγα». Ο άνθρωπος αποδίδει την δική του ευθύνη για την παρακοή στο θεό και στη σύντροφό του. Έτσι φαίνεται μετά την παρακοή να χαλάει η αρμονική σχέση που υπήρχε του ανθρώπου με τον συνάνθρωπο και το Θεό.
          Έτσι ο Κύριος ο Θεός έδιωξε τον άνθρωπο από τον κήπο της Εδέμ… Η απομάκρυνση από το Θεό με την παρακοή έχει ως συνέπεια και την απομάκρυνση του ανθρώπου από τον κήπο της Εδέμ.

          Στη θεολογική γλώσσα όταν αναφερόμαστε σ’ αυτή τη διήγηση μιλάμε για  πτώση  ή  προπατορικό αμάρτημα .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούμε τα σχόλια σας να είναι ευπρεπή.
Εάν είναι δυνατό μην σχολιάζετε ως ανώνυμοι ώστε να μπορεί να γίνει διάλογος.
Ευχαριστώ.